Elbariz Məmmədli: HƏLƏ BU TORPAĞIN ÇOX AĞRISI VAR...

19, 04, 21
09:30

Elbariz Məmmədli: HƏLƏ BU TORPAĞIN ÇOX AĞRISI VAR...



HƏLƏ BU TORPAĞIN ÇOX AĞRISI VAR

Yenə də istismar baş alıb gedir,
Yenə həmin oyun, həmin qaydadı.
Nə vaxtsa bu sular, durular, deyə,
Hamının qulağı hay-haraydadı.

Hardadı, millətin əli boş qalıb,-
Fikir adamları, söz adamları?
Çörək bu qədərmi əyib, hamını,
Bitib məmləkətin düz adamları?

Əli qələm tutan sevgidən yazır,
Ruhu əzilmişdə sevgi varmı ki?
Qardaş, bu dünyada Fərhad nə gəzir,
Bu ruhla Bisutun çapılarmı  ki?

O qədər mənasız keçir ki, həyat,
Hər gün bir uğursuz dünəndi, vallah.
Dünyanın ən böyük dərd sahibləri ,
Bayrağı hardasa enəndi, vallah.

Ümid axtarırıq, olmayan yerdə,
Qalmışıq əlində boşboğazların.
Kimdi, bu millətə sırıyan, elə,
Yolu əyriləri, ağlı azları?

Hələ çəkilməyib, dağlardan duman,
Tükənmir əməli xain əllərin.
Susub əllərində girinc qalmışıq,
Suyu bulandıran bədəməllərin.

Hardasa, bir xain əli uzanıb,
Hardasa, savaşan əsgər zorlanıb.
Başımız qeybətə elə qarışıb,
Cinayət gizlənib, vaxt oğurlanıb.

Hamı başda başdan istəyir haqqı,
Baxmırıq, ayağın nə niyyəti var.
Ayaqda olandan başa yazırıq, 
Millətin qəribə xasiyyəti var.

Haqqını istəmək düzlük timsalı,
Çəkib almalısan, haqq sənindisə.
Sabahkı günlərə ümid bağlama,
Zaman sənindisə, vaxt sənindisə.

Hamımız, hamımız yaşayıb keçdik,
Sökdü canımızı,  neçə vaxt dərdi.
Şükr, üzümüzü güldürüb, bir az, 
Dərdlərin böyüyü, Qarabağ dərdi.

Hələ bu torpağın çox ağrısı var,
Hələ düşdüyümüz yollar, yarıda.
Millətin tamlığı gətirər, bizə,
Arzuda yaşayan uzaqları da.

VƏTƏN TÜRKÜSÜ

Sən varkən könlümüzün günəşi batmaz olacaq,
Keçsək adından bir an, əbədi tarmar olarıq.
Uğrunda qan tökülüb, can verilib, eşqin üçün,
Bu eşqi yaşatmasaq, min bir dərdə yar olarıq.

Dörd yanın asi olub, qılınc çəkib varlığına,
Min ildi daş atılır, susmuş  bəxtiyarlığına,
Oxları tuşlamasaq, xain qəlbin darlığına,
Bu amansız dünyaya çox çətin ki, yar olarıq.

Gör, hardan başlamışıq, ruhumuz doğulan yolu,
Qayıdıb var eləyək, ümidi soğulan yolu,
Açsaq üzü Doğuya, içinə yığılan yolu,
Çatarıq haqqımıza, külli-ixtiyar olarıq.

İndi zaman başqadı, güclü olandı, haqq olan,
Ataq boş ümidləri, fəqət talandı, haqq olan,
Neçə ki, dünya belə, vallah yalandı, haqq olan,
İnansaq hiyləsinə, əbədi ağlar olarıq.

Türkü türkdən ayırıb, gör, neçə qola bölüblər,
Bir olan yolumuzu ah, neçə yola bölüblər,
Doğudan Batıyacan lap, tala-tala bölüblər,
Dözsək bu dərdlərə biz, sinəsi dağlar olarıq.

Bilmirik, Altaylarda yağışlar nə rəngdə yağır,
Dərya tək  dəlisovdu, yoxsa ki, göyləri,  fağır,
Yetər,  son ümidini Baykalın həsrəti sağır,
Təki könül istəsin, Tibetdə də var olarıq.

Nə taledi düşmüşük, farsın, rusun girdabına,
İçində üsyan elə, bir vida söylə,  tabına,
İlk düşən imza sənin, mərdanəlik kitabına,
Dönməsək ilkimizə, yer üzündə xar olarıq.

Səhərin dan üzündə tutub yenə qan üfüqü,
Gözü yollarda qalıb, könlümüzün can üfüqü,
Nə xoş, görünür daha, uzaqdan Turan üfüqü,
Əlimiz əllərinə yetincə, bahar olarıq.

Azerbaycanrealligi.com














Bizimlə əlaqə saxlayın